باشگاه خبری فراساحل: دولت از طریق اعمال معافیت‌های مالیاتی، وام‌های کم‌بهره، توسعه بیمه و کاهش ریسک کشتی‌سازان، سبب توسعه زیرساخت‌های بندری و ساخت کشتی می‌شود. به گزارش باشگاه خبری فراساحل و به نقل از مانا، عضو هیئت مدیره انجمن مهندسی دریایی ایران و رئیس کمیته کشتی‌سازی ضمن بیان این مطلب گفت: در حال حاضر سوال این است چه تعداد کشتی‌ساز در کشور داریم؟ چه میزان اشتغال در صنعت دریایی ایجاد کرده‌ایم؟ سرمایه‌گذاری‌هایی که در یک سال گذشته در حوزه دریا انجام شده، چه میزان است؟ سهم دریا در تولید داخل چقدر است؟ وقتی اطلاعات و آمار نباشد، دانشی ایجاد نمی‌شود. بنابراین اولین مشکل ما نبود آمار دریایی است.

پیمان مسعودزاده گفت: آمار، اختلاف نظرها را کم می‌کند، حتی اگر آمار غلط باشد، ضرورت آن حیاتی است.  وی افزود: دومین مسئله فقدان یک نگاه اقتصادی کلان به موضوع است. در اقتصاد، اقتصاد کلان از اقتصاد خرد جدا است. چون نسخه‌هایی که برای اقتصاد خرد وجود دارد، متفاوت است. یعنی از دید بنگاه اقتصادی هر چه با تعداد نفرات کمتری کار کنیم، بهتر است اما از دید کلان هر چه اشتغالزایی و جذب نیرو کنیم، بهتر است. بنابراین باید دید به سمت اقتصاد کلان سوق داده شود تا در عین حال که منافع بنگاه‌های کوچک در نظر گرفته می‌شود، منافع ملی هم در آن دیده شود.

وی خاطرنشان کرد: دولت‌ها باید از صنایعی که استراتژیک و محوری است، حمایت کنند، دولت‌ها از طریق اعمال معافیت‌های مالیاتی، وام‌های کم بهره، توسعه بیمه و کاهش ریسک کشتی‌سازان، سبب توسعه زیرساخت‌های بندری و ساخت کشتی می‌شود. وی در ادامه افزود: حال پرسش مطرح می‌شود، آیا ما کشتی‌ساز هستیم یا نه؟ آیا باید کشتی را در داخل بسازیم یا نه؟ آیا صنعت کشتی‌سازی از مسیر تعمیرات کشتی میگذرد؟ آیا کشتی‌سازی سود دارد؟

وی افزود: 85 درصد تولیدات از نظر وزنی را کشورهای چین، ژاپن و کره انجام می‌دهند. اکثرکشورهای توسعه یافته صنعت دریایی قوی دارند. سنگاپور، ویتنام، فیلیپین، مالزی، ایتالیا، استرالیا، آمریکا، آلمان و نروژ کشورهای پیشرفته هستند. اگر کشتی‌سازی سود نداشت، چرا این کشورها به دنبال آن هستند. وی گفت: با فرض اینکه صنعت کشتی‌سازی سود هم نداشته باشد، این یک صنعت محوری است. صنعت دریایی به معنای عام یعنی توسعه گردشگری، شیلات و صنایع نظامی. بنابراین این صنعت یک موتور محرکی برای همه صنعت های دیگر است.

وی گفت: پرسش مجدد این است آیا ما کشتی‌ساز هستیم یا نه؟ ما کشتی را با چه قیمت و هزینه‌ای ساخته‌ایم؟ هر صنعتی باید مراحلی را طی کند تا به بلوغ کافی دست پیدا کند. برخی اوقات این بلوغ به علت عدم برنامه‌ریزی در زمان طولانی شکل می‌گیرد و یا گاهی اوقات هم ممکن است آن چیزی را که دارد را از دست بدهد. به هر حال نگاه کلان در صنعت کشتی‌سازی نیست. مسعودزاده گفت: ما تجربه تحریم را پشت سر گذاشتیم، امروز باید به آیندگان پاسخ دهیم. آیندگان در مورد ما قضاوت خواهند کرد، آیا در پساتحریم در حوزه دریا دوباره وابسته به خارج می‌شویم؟ آیا حوزه دریا استراتژیک نیست؟ آیا فشار تحریم‌ها بیشتر بر روی بخش دریا نبود؟ دشمن از ما بهتر می‌داند که تحریم‌ها را در کجا اعمال کند.

وی افزود: تحریم در بخش‌های بیمه‌های دریایی، مؤسسه‌های رده بندی دریایی، کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران، شرکت ملی نفتکش ایران، بنادر، کشتی‌سازان، تجهیزات و ... اهمیت این صنعت را نشان می‌دهد. مسعودزاده یادآور شد: سومین بحث چالش برانگیز این است که با برداشته شدن تحریم یکی از راه‌ها برای جبران مافات گذشته سفارش ساخت کشتی به خارج است، در صورتیکه ما باید ملی و کلان تر نگاه کنیم.

وی گفت: روشی که پیشنهاد می‌شود، حتماً باید روشی میان‌بر و بینابین باشد که منافع کشتی‌دارها و کشتی‌سازی‌ها را تأمین کند. نگاه و نظرات ما تک بعدی نباشد، اگر قرار است نظری دهیم که در جمع مطرح شود، نظر بینابین دهیم.  وی یکی از مهمترین چالش‌ها را عدم حضور جدی دولت، بانک‌ها و بیمه‌ها در جریان‌سازی، در تحرک صنعت دریایی دانست.